Birazoku

Mario Puzo’nun son kitabı Omerta, adını örgüt üyelerinin onurunun simgesi olan ‘suskunluk yasası’ndan alıyor.
New York’un Mafya liderlerinden Raymonde Aprile bir suikaste kurban gider. Aprile, “Merhamet kötü bir alışkanlıktır. Sahip olmadığımız güçler için hak iddia etmektir ve kurbana karşı işlenen affedilmez bir suçtur.” düşüncesiyle hareket etmiştir yaşamı boyunca ve merhamet etmeme sırası, kendi yerine geçmesi için yetiştirdiği yeğeni Astorre’dadır şimdi. Ama Baba Aprile’in katili kimdir? Mafya liderlerinin çoğunu hapse atan FBI ajanı Kurt Cilke mi? Bir türlü köşeye sıkıştırılmayan bir başka Mafya lideri Timmona Portella mı? Uluslararası karanlık ilişkilerin bir numaralı adamı diplomat Marriano Rubio mu? Yoksa bilinmeyen başka güçler mi?
Ne var ki, ‘Omerta Yasası’ yürürlüktedir. Hem de her yerde!… Ama Astorre, okuru korkunun, gerilimin ve ölümün soğuk labirentlerinde dolaştırmaya çoktan karar vermiştir.
Omerta, Mario Puzzo’nun “son” başyapıtı…

BAŞLANGIÇ

1967

SİCİLYA’DA, Akdeniz’in derin sularına bakan taşlık Golfo del Caslellammare köyünde yaşamış bir Mafya Babası, ölüm döşeğine serilmiş yatıyordu. Tüm yaşamı boyunca dürüstlüğü ve kararlarındaki tarafsızlığıyla, muhtaçlara yaptığı yardımlarla ve isteklerine karşı çıkmaya cesaret edenlere uyguladığı acımasız cezalarla ün salan Vincenzo Zeno adlı bu Baba, onuruna düşkün bir adam olarak yaşamıştı.

Şu anda çevresinde bir zamanlar onun adamı olup da daha sonra kendi ün ve servetlerini yapmış üç hayranı; Amerika’nın New York kentinden Raymonde Aprile, Sicilya’nın Palermo’sundan Octavius Bianco ile gene Amerikalı, Şikago’dan gelen Benito Craxxi bulunuyordu. Bu üç adamın her birinin Baba’ya karşı bir gönül borcu vardı.

Baba Zeno tüm yaşamı boyunca eski törelere sadık kalmış, son ve gerçek Marya liderlerinden biriydi. Her iş kolu üzerine bir haraç tarifesi uygulamış, kesinlikle uyuşturucu, fuhuş ya da adam öldürme eylemlerine bulaşmamıştı. Evine yardım istemek için gelen fakirleri geriye eli boş göndermemişti. Yasalardaki adaletsizlikleri düzeltmiş, Sicilya’da kendi kurallarını koyan en büyük yargıç olmuştu. Ama hak başkalarından yanaysa. Baba Zeno buna kendi gücü ve silahlarıyla hep karşı çıkmıştı.

Fakir bir köylünün kızını ayarlan hiçbir genç, Baba Zeno onu kutsal evlilik bağına inandırmadan kızı bırakıp kaçırmamıştı.. Baba Zeno işe karışınca hiçbir banka çaresiz bir köylünün ödeyemediği borcu için adamın mallarına el koyamamıştı. Parasız oluşu yüzünden hiçbir yetenekli genç üniversite Öğreniminden yoksun kalmamıştı. Eğer bu kişiler Babanın sütüyle ilişki kurmuşsa tüm dilekleri gerçekleşirdi.

Başkent Roma’nın yasaları, Sicilya’nın törelerini kesinlikle haklı bulmaz, geçerli saymaz, yaptırım gücünü tanımazdı. Baba Zeno’ya gelince, işine gelmezse neye mal olursa olsun bu töreleri geçersiz sayardı.

Ama son yıllarda yaşı seksene gelip dayandığında yaşlı adamın gücü azalmaya başlamış, kendisine güzel bir erkek evlat veren genç ve hoş bir kızla evlenmek gibi bir zayıflıkta da bulunmuştu. Karısı çocuğunu doğururken ölmüş ve oğlu simdi iki yaşına gelmişti.

Yaşlı mafya Babası sonunun yaklaştığını ve kendisi olmayınca örgütünün, daha güçlü Corleone ve Clericuzio’nun örgütleri karşısında toz olup uçabileceğini bilecek küçük oğlunun geleceğini düşünmeye başlamıştı.

Önemli bir dileği olduğu için üç eski arkadaşını yatağının başucuna çağırmış, önce binlerce kilometre uzaklıktan gelme inceliği ve saygısını gösterdikleri için onlara teşekkür etmişti. Küçük oğlu Astorre’u güvenlikli bir yere götürmelerini ve onu farklı koşullarda, gene de kendilerininki gibi, onurlu bir adamın yetiştiği töreler içinde büyütmelerini istemişti.

Arkadaşları, onun yaşantı boyunca yüzlerce kişinin ölümüne karar verdiğini bilmelerine karşın. Baba Zeno, “Eğer oğlumun güvenlik içinde olduğunu bilirsem vicdanım rahat olarak ölebilirim. Çünkü, iki yıl gibi kısa ömrü içinde oğlumun gerçek bir Mafya örgütü üyesinin seçkin ve az görülür nitelikteki kalbi ile ruhuna sahip olduğunu gördüm,” demişti. Adamlara durumu ve onları neden yanına çağırdığım anlatmıştı. Bu arkadaşlardan birinin böyle az rastlanır özellikleri taşıyan çocuğa korumalık etmek üzere seçileceğini söylemişti. Bu türden bir sorumluluk karşılığında seçilen adam dolgun bir ödüle hak kazanacaktı.

Baba Zeno, gözyaşı dökmüş gibi görünen gözleriyle ve sabit bakışlarla bakarak konuşuyordu: “Çok tuhaf… Törelere göre bir adamın ilk oğlu gerçek bir Mafya örgütü üyesi olur. Oysa benim durumumda düşlerimin gerçekleştiğini görmem seksen yılımı aldı. Boş inançlara saplanmış biri değilim. Ama eğer öyle bir kişi olsaydım, bu çocuğun Sicilya’nın toprağından fışkırıp doğduğuna inanabilirdim. Bu oğlanda benim en güzel ağaçlarım olan zeytinlerin yeşili gözler var. Oğlum Sicilya’nın romantizm, müzik ve mutlulukla dolu duyarlılığına sahip. Gene de çok küçük olmasına karşın biri kendisini incitirse bunu hiç unutmuyor. Bu çocuğa birisinin kılavuzluk etmesi gerekli,”

“Ve sen, bizden tam olarak neyi istiyorsun, Baba Zeno?” diye soran Craxxi ekledi: “Bunu bütünüyle öğrenmeyi isterim. Çünkü ben, severek bu çocuğu alır ve onu kendi evladım gibi yetiştiririm.”

Bianco sanki gücenmiş gibi Craxxi’ye baktı.

“Çocuğu doğduğu günden beri tanıyorum. Üstelik şu anda oğlanın aşina olduğu birisiyim. Onu ben almak iste

Baba Zeno’ya bakan Raymonde Aprile bir şey söyledi.

Bunun üzerine, “Peki, sen ne diyorsun Raymonde?” diye sordu Zeno.

Raymonde Aprile, “Eğer beni seçersen, oğlun benim oğlum olacaktır,” dedi yalnızca.

Baba, bu üç adamın her birinin değerli kişiler olduğunu biliyordu. Craxxi en zekileri, Bianco en tutkulu ve güçlüleri idi Baba’ya Rrire Raymonde Aprile erdemlerini gizleyen ve Baba ya en yakın olanlarıydı, Ama. acımasız biriydi

…