Birazoku

Lem, ustası olduğu iki türü, bilimkurgu ile yergiyi harmanlayıp talihsiz gezegenimiz Dünya’nın geleceğiyle ilgili çok da parlak olmayan öngörülerde bulunuyor. Bahtsız uzay gezgini Ijon Tichy, kendini bir kez daha türlü belaların içinde buluyor.

Ijon Tichy, akıl hocası Profesör Tarantoga’nın ısrarı üzerine Sekizinci Gelecekbilim Kongresine katılır ve kendini gelecekte bulur. Hava kirliliğinden göz gözü görmeyen, aşırı nüfustan iğne atılsa yere düşmeyen Kosta Rika’da uğradığı saldırının ardından dondurulan kahramanımız 2039 yılında uyanır. İşler kontrolden çıkarsa biber gazı sıkacak fıskiyelerle dolu, bombalardan arındırılmış özel odalarda konuklarını ağırlayan lüks otellerin dünyası geride kalmıştır ve Ijon Tichy refah ve mutluluğun herkes için ulaşılabilir olduğu bir zamandadır artık. Peki, her şey gerçekten de göründüğü gibi midir?

***

Sekizinci Dünya Gelecekbilim Kongresi, Kosta Rika’da toplandı. Doğrusunu isterseniz, Profesör Tarantoga olmasa Nounas’a asla gitmezdim, zira söylediklerine bakılırsa herkesin benden kongreye katılmamı beklediği açıktı. Ayrıca günümüz uzay seyahatlerinin Dünya’nın çilesinden kaçış olduğunu da -gayet net biçimde anlattı. Öyle ki, yıldızlara seyahat eden insan, olabilecek en kötü şeylerin kendi yokluğunda gerçekleşip sona ermesi umuduyla yola çıkıyordu. Bizim gezegen acaba yanık bir patatesi andırıyor mu diye özellikle de uzun yolculuklardan sonragemi penceresinden dışarı endişe dolu gözlerle az bakmadım, bunu gerçekten inkâr edemem. O yüzden Tarantoga’ya karşı çıkmadım, yalnızca gelecekbilim konusunda uzman olmadığımı söylemekle yetindim. Tarantoga ise yangın tüpü nasıl kullanılır pek bilmesek de “Yangın var!” diye bağırıldığını duyunca oturup seyretmediğimizi söyleyerek karşılık verdi.

Gelecekbilim Derneği yöneticilerinin Kosta Rika’da yapmaya karar verdikleri yıllık toplantıda bilhassa nüfus patlaması ve buna karşı hayata

geçirilebilecek tedbirler ele alınacaktı. Kosta Rika halihazırda en büyük nüfus büyüme oranına sahip ülkeydi, yani muhtemelen tek başına bu gerçek bile müzakerelerin faydalı bir sonuca ulaşması konusunda bizi kamçılayacaktı. Gerçi tüm gelecekbilimcileri ve onlardan iki kat daha kalabalık gazetecileri ağırlayabilecek tek yerin Nounas’taki yeni Hilton Oteli olduğunu düşünen şüpheciler de yok değildi. Müzakereler sırasında tamamen yerle bir olduğunu düşünürsek, otelin her şeyiyle muhteşem olduğunu söylersem herhalde reklam yapmakla suçlanmam. Zevk düşkünlüğü herkesçe bilinen birinin sarf ettiği bu sözlerin önemi az buz değil hani, çünkü beni rahat mı rahat evimden kaldırıp uzay seyahati gibi zahmetli bir işe sürükleyen şey yalnızca ama yalnızca görev bilinciydi.

Kosta Rika Hilton yüz altı katlı bir oteldi ve dört katlı düz bir temelin üstünde yükseliyordu. Bu alçak yapıların tavanlarında tenis kortlanı, yüzme havuzlan, solaryumlar, koşu yolları, aynı zamanda rulet çarkı görevi gören atlıkarıncalar, yirmi dört saat öncesinde sipariş verdiğiniz takdirde istediğiniz herhangi birinin temsili kuklasına ateş edebileceğiniz atış poligonları ve seyircinin çığırından çıkması halinde göz yaşartıcı gaz püskürten fiskiyelerle donatılmış amfiteatrlar vardı. Ben yüzüncü kattaki bir odada kalacaktım. Odamın penceresinden yalnızca şehrin üstüne çöken, maviye çalan kahverengi rengindeki hava kirliliği bulutunun tepesini görebiliyordum. Odadaki bazı eşyalar kafamı karıştırmıştı. Mesela, yeşimtaşı ve akik fayanslarla….