Birazoku

Yaktın masum hırslarını geliyorsun;
oysa bir bilsen, seni ona taşıyon şehir
saçını bağladığın iple bile alay ediyor…
Ah! Bir bilsen herkes tetikte;
sense böyle hesapsız, böyle sevinçle…
Ah! Bir bilsen,
sadece güzelliğin tutuyor acımasızlığın
kapılarını…
Yaktın masum hırslarının geliyorsun;
şehirden bir çocuk sevdin yine…

 

şehirden bir çocuk sevdin yine…

Yine masum hırslarını sevdanın ateşinde

yaktın,

şehirden bir çocuk sevdin yine;

Ah! Seni ona taşıyan çocuk ayakların!

İşte geliyorsun,

haylaz, vefalı ellerin şehrin

dalgalarını okşuyor;

Ah! Seni ona taşıyan gözlerindeki susuzluk!

Şehirden bir çocuk sevdin yine…

Omuzuna astığın çantanı görüyorum buradan. Havai

tarağın, komik anahtarlıkların, yarım rujun, yoksul

fihristinden her harften iki-üç isim, uçurumda,

sahipsiz birkaç tokan, gözyaşlarınla parçalanmış

mendillerin…

Yaktın masum hırslarını geliyorsun,

oysa bir bilsen, seni ona taşıyan şehir

saçını bağladığın iple bile alay ediyor,

Ah! Bir bilsen herkes tetikte!

Sense böyle hesapsız, böyle sevinçle…

Ah! Bir bilsen!

sadece güzelliğin tutuyor acımasızlığın

kapılarını…

Yaktın masum hırslarını geliyorsun;

şehirden bir çocuk sevdin yine…