Birazoku

Ahmet Zeki Pamuk’un nostaljik yolculuğu, okuru İstanbul’dan Giresun’a, Dublin’den Bodrum’a kadar uzanan bir dizi hatıranın peşinde sürüklüyor. Gazeteciliğin altın dönemlerinden taşra şehirlerindeki unutulmaz sohbetlere, İstanbul’un kültürel dokusunu yansıtan sokaklardan, artık hayatımızda olmayan unutulmuş mekanlara, bu kitap zihinsel bir albüm gibi geçmişin fotoğraflarını sunuyor.

Bu eserde, yerel gazetelerden sinema salonlarına, eski vapurlardan caz melodilerine kadar kaybolan bir dünyanın yeniden canlandığını göreceksiniz. İstanbul ve Giresun ekseninde gelişen bu anlatı, geçmişin izleriyle dolu dolu bir zaman yolculuğuna davet ediyor. Şehirler, Mekânlar ve İnsanlar Üzerine Hatır(l)atmalar, anıların soluklanacak bir yer bulduğu bir başucu kitabı.

*

1

Salı sabahları Tophane’den geçerim.
Gözlerim “Karadeniz Vapurları”nı arar.
Hiçbirini bulamaz.
Saat ona çeyrek var.
Vapur kalkmak üzere.
Meşin askılı gazeteciden birçok dergi alınır.
Kardeşimle benim dergilerim.
Mickey Mouse, Doğan Kardeş, Ayşegül…
Anneme Hayat, Ses, Resimli Roman mecmuaları…
Mecmua da, mektup, kartpostal gibi
hayatımızdan çıkan bir nesne.
Tophane Rıhtımı’nda gemi süvarisi, çarkçıbaşı,
güler yüzlü kamarotlar…
Karadeniz yolcuları… Hiçbiri yok. Rıhtım yine kalabalık
Ama bana yabancı bir topluluk.
Yürümeye devam ediyorum. Liman Lokantası…
Coşkun Arkun ile nerede buluşacağız?
Karaköy Lokantası artık farklı bir mekânda…
İkisi de bana uzak… Kapılarından göz atıyorum sadece.
İçimden girmek gelmiyor.
Kendimi birden köprü altında buluyorum.
Adalara kalkan vapurlar geçmişte kaldı.
Kolumdan çekiştiren garsona aldırış etmiyorum.
Lokantalar ilgimi çekmiyor.

Eminönü Pandeli’de artık bir kadeh rakı bile içilmez.
İçki servisi yok. Gar Lokantası ıssız.
Gelmeyecek müdavimlerini bekliyor hâlâ.
Konyalı, Atadan Kebapçısı’nı boşuna arıyorum.
Kepenkleri artık hiç açılmayacak.
Filibe Köftecisi ara sokakta. Sanki değişik bir mekân.
Sultanahmet Çınar Lokantası… Artık çok uzak bir anı.
Cengiz Güngör, Taner Ay, Bülent Utku ile öğle rakıları…
Süleymaniye kahvelerine bir uzansam…
Ama aradan yıllar geçmiş.
Arkadaşlarımı bulamam. Güzelim Küçükpazar sokakları…
Yeşilçam’ın doğal platosu,
filminin ahşap evleri,
yerinde yeller eser. İçimde korku…
Şehirde yabancıyım. Ben de terk eder miyim bu talihsiz şehri?
Hayır! Asla! O benim “Kurşun Kubbeler Şehrim”…
Cankurtaran’ın yoksul harap sokaklarını bile özlerim.
Beni bezdiren lodosu bile aranır bu kadim şehrin.
Daha Taner Ay ile Avare Mustafa filminin
çekildiği mekânlara gideceğiz…
Samatya, Kumkapı, Narlıkapı, Yenikapı,
kapanmadıysa Yedikule Safa’da nostaljik rakı sohbeti…
Mutlaka “Kulüp Rakısı”.

2

Tiyatro merakım küçük yaşta başladı.
Annem, babam, bir avuç
hayırsever yoksul çocuklara
gelir sağlamak için Giresun’a
tiyatro topluluklarını davet ettiler.
Kültür Salonu’nda Tatlı Kaçık,
Yeni Sinema’da
Ağaçlar Ayakta Ölür,
Arslan Asker Şvayk,
Genco Erkal’la çektirilen
kokteyl resimleri artık soluk bir anı.
Genco da yok artık.
Bir de Giresunlu hayırsever
Ayten Ekmekçi… AST gelemedi.
Son anda Asaf Çiğiltepe’nin
talihsiz ölümü…
Yazlık bahçede üçüncü zil çaldı.
Sadece sahne ışıkları.
Ulvi Uraz Topluluğu’ndan
Hababam Sınıfı.
Beyoğlu’nda Abdullah Tirali ile
Seferi Ramazan Bey’in Nafile Dünyası,
Yok edilen Yeni Komedi Sahnesi…
İstanbul için büyük kayıp.
Yıllar sonra aynı akıbete
uğrayan Emek Sineması,
Arena, Şişli’de Ümit,
Karaca tiyatroları.
Karaca Tiyatrosu’na her gidişimde,
vitrinde sergilenen Karaca’nın
Cibali Karakolu’ndaki komiser kostümü…
Siyah beyaz resimler,
Necabettin Yal, Sevim Çalışgir,
Memduh Alpar,
unutulmayı hak etmeyen değerler…
AKM oyunları bir başka güzel

….