Birazoku

“A kızım, sinek kadar kocan olsun, başında bulunsun; sinek kadar olsun ama olsun…”

Nasıldır mesela… Bir ayyaşın karısı olmak… bir apartman kapıcısının karısı… bir tornacının… bir cücenin… bir imamın… bir kuryenin… bir marangozun karısı… gardiyanın karısı… kasabın karısı… çok genç bir adamın karısı… ince ruhlu bir adamın karısı… bir işçinin karısı… avare bir adamın… bir adamın ikinci karısı… bir demiryolcunun karısı… bir tüccarın… bir sünepe adamın… bir emeklinin… bir oburun… bir lüzumsuz adamın… bir şoparın… ilkaşkının karısı… bir saz âşığının… bir kader kurbanının… yakışıklı bir adamın karısı… bir şairin karısı… yaşlı bir adamın karısı… bir garibanın… babasının karısı… ya bir de oğlunun…

Nasıl bir yaşantıdır, neler hissettirir, nasıl katlanılır, safası nasıl sürülür, hayalleri nicedir… Kuvvetli bir gerçekçilikle, ama mizahla, ama sevgiyle kurulmuş “eş durumu” fantezileri…

“Kadınlık durumlarındaki” ezilmişliği, yoksunlukları, ama onunla beraber direnç ve “ayakta kalma” stratejilerini de yansıtan, yaşama heyecanı taşıyan iştahlı bir anlatı…

Hatice Meryem’den, “… karısı olma” hallerine dair bir kinizm şaheseri…

İÇİNDEKİLER
Ay­ya­şın Ka­rı­sı…………………………………………………………………………………………………..7
Apart­man Ka­pı­cı­sı­nın Ka­rı­sı…………………………………………………….10
Tor­na­cı­nın Ka­rı­sı…………………………………………………………………………………….12
Cü­ce­nin Ka­rı­sı……………………………………………………………………………………………14
İma­mın Ka­rı­sı……………………………………………………………………………………………….16
Kur­ye­nin Ka­rı­sı…………………………………………………………………………………………20
Ma­ran­go­zun Ka­rı­sı………………………………………………………………………………..23
Gar­di­ya­nın Ka­rı­sı…………………………………………………………………………………….26
Ka­sa­bın Ka­rı­sı……………………………………………………………………………………………..29
Genç Bir Ada­mın Ka­rı­sı………………………………………………………………..30
İn­ce Ruh­lu Bir Ada­mın Ka­rı­sı…………………………………………………31
İş­çi­nin Ka­rı­sı………………………………………………………………………………………………….35
Ava­re Bir Ada­mın Ka­rı­sı………………………………………………………………37
Bir Ada­mın İkin­ci Ka­rı­sı…………………………………………………………………47
De­mir­yol­cu­nun Ka­rı­sı………………………………………………………………………49
Tüc­ca­rın Ka­rı­sı…………………………………………………………………………………………..53
Sü­ne­pe­nin Ka­rı­sı………………………………………………………………………………………55
Emek­li­nin Ka­rı­sı………………………………………………………………………………………..56
Obu­run Ka­rı­sı…………………………………………………………………………………………….59
Lü­zum­suz Adam’ın Ka­rı­sı…………………………………………………………….62
Şo­pa­rın Ka­rı­sı………………………………………………………………………………………………65
İl­kaş­kın Ka­rı­sı……………………………………………………………………………………………….69
Saz Âşı­ğı­nın Ka­rı­sı………………………………………………………………………………….75
Ka­der Kur­ba­nı­nın Ka­rı­sı……………………………………………………………….77
Ya­kı­şık­lı Bir Ada­mın Ka­rı­sı………………………………………………………..79
Şa­irin Ka­rı­sı…………………………………………………………………………………………………….82
Yaş­lı Ada­mın Ka­rı­sı……………………………………………………………………………..87
Ga­ri­ba­nın Ka­rı­sı……………………………………………………………………………………….89
Ba­ba­nın Ka­rı­sı……………………………………………………………………………………………..91
Oğu­lun Ka­rı­sı……………………………………………………………………………………………….94

Ben bir ayyaşın karısı olsaydım eğer… yağmurlu bir gecede, pencerenin kenarındaki sandalyeye ilişmiş, oluklardan akan suların sesinden türlü nağmeler duyar ve Allahın belası kocamı beklerken kapı hızlı hızlı tokmaklanırdı.

“Komşu, sizin bey aşağıdaki parkta düşmüş kalmış…”

“Sağol komşu,” derdim, “İyi ki haber ettin!”

Böyle olurdu benim de kaderim ne yapalım. Bursa Pazarı’ndan satın aldığım kaymayan cinsten başörtüsünü kafama geçirdiğim gibi atardım kendimi sokağa. Alışkın olduğumdan, ağır ağır, görmüş geçirmiş kadınlar gibi yürürdüm
yağmurun altında; oysa gencecik ve güzel olurdum mesela, komşular acırdı bana, “Zavallının kaderi kötü!” derlerdi; hadi uydurayım, mesela Ayvalık Güzeli seçilmişim evlenmeden önce, bu da katmerlendirirdi acımı eşin dostu özünde.

Sokak lambasının dibinden parkı seçmeye çalışan gözlerim sonunda bir bankın arkasına düşmüş rezil kocamı görürdü. Kış başı olmasına karşın, üzerinde tiril tiril bir gömlekle o bar senin bu meyhane benim dolaşan ayyaş koca­….