Birazoku

Ursula K. Le Guin’in yayıncısına gönderdiği bu son şiirlerde, bitmekte olan bir hayata veda ya da hüzün duygusundan ziyade güzel yaşanmış bir ömrün sonunda olmanın bilgeliği sunuluyor okura. Değerli edebiyatçı, ömrü boyunca hep yaptığı gibi dünyaya, hayata ve ölüme merakla bakmayı, insanın ve doğanın türlü hallerine sevgi ve hayretle yaklaşmayı sürdürüyor.

Mevsimlerin bilgesiyim artık. Değişmeden biliyorum
değişeceğini ışığın, izliyorum gün dönümünü, gün tün eşitliğini,
huzur buluyorum bu büyük düzende. Kocadım.
Yine de neşeleniyorum ansızın nehirden
yükseldiğinde sessizce sis, sabah ışıltısı
karıştığında hiç yaratılmamış şeylerin arasına.

İÇİNDEKİLER
Gözlemler

Küçük Nine
Ölünün Ardından
McCoy Deresi: Sığırlar
Merlin
Azizler ve Ölüler
McCoy Deresi: Rüzgâr
Altı Dörtlük

Büyülü Sözler

Dön Toprağa
İkinci Tepede
Ninni
Yağmura
Gezginler

Tefekkür

Bir Zamanlar Oregon’da Bir Kavanoz
Güzel Sanatlar
Bir Güz Okuması
“Her Zaman Seni İzleyen Bir Şey Var”
Dışgörü
İkincil Hisler
Bilimcilerden Alıntılarla
Bana Öyle Geliyor ki

Ağıtlar

Bir Zamanlar
Berkeley, Aralık 1941
Theodora
Kesmişler
Uçurum
Heggaia’ya
Yarasalar
Orpheus’un Ölümünün Ardından
Temmuz
Ardına Bakmak

Gece Yolculuğu

Uykusuz
Adaya Kapanmış
Gece Sesleri
Noctis Oceanus
Düşüş
Eşlikçi
Uyuklamak
Uzaklara
Uyku
Rüya Görmek
İzler
İnsanlar
Uyanmak
Denizden Esen

Bunca Uzak

Bunca Uzak
I. Planlama
II. Gemi
III. Azık
IV. Bilinmeyen Kıta
V. Bağışlanma
VI. Dingin Deniz
VII. Rotayı Tutturmak
VIII. Timor
IX. İmalar
X. Tekne Kendi Kendine
XI. Gece
XII. Batıya Yolculuk

Seksenden Doksana

Üç Dörtlük
Yaşlanmak Hakkında Bir Kuram
İhtiyar Yazarın Ağıtı
Hadi Gidelim!
Yapraklar
Son Ziyaret
Yolun Daraldığı Yerde
Çölü Geçmek
Labirentin İçinde Yürümek
Arzu ve Korku
Kavga
“El Çırpıp Gür Bir Sesle Şarkı Söyle Ey Ruh” Demişti Yeats
Atalar
Batı Sahilinde

Teşekkür

**

Tefekkür, s. 34 – 38

“Her Zaman Seni İzleyen Bir Şey Var”

Kaplamanın çatlağında saklanan örümceğin

kafasındaki sekiz parlak kara amber damlası.

Kırmızı balığın gözü kendi duru dünyasından

bizim derinlik ve yok oluştan ibaret dünyamıza bakan.

Loş bir salonda üç parçalı bir ayna

çoğaldıkça küçülen kendi karanlığında.

Bir teleskop şehrin öbür ucunda ya da Eldebaran yıldızında.

İnandığın o kıskanç tanrı. Komşularının iflah olmaz hırsı.

Güneş, ta kendisi, dönmeye başladığında

yalnızca bir kez göz göze geldiğin.

Odandaki yaşlı hayalet

hiç görmediğin

o ürkek misafirin.

Yolunu kaybettiğin ormanlar,

nereye gittiğini senden iyi bilen.

Bana Öyle Geliyor ki

Zaman başlamadan önceki sonsuz boşlukta

benlik yoktur ve ruh kaynaşmıştır

sisle, taşla, ışıkla. Zamanla,

ruh razı eder puslu benliği var olmaya.

Yavaş zaman benliği taş gibi sertleştirirken

ruhu giderek hafifleştirir, öyle ki ruh sonunda

kendini tutmayı bırakır

özgürce sonsuzluğa döner ve ışığa

zamandan sonraki o uzun ışığa karışır gider.

Dışgörü

Görünmezdir bir yarım

kendime,

içimdeki

her şeye bir örtüdür tenim.

Gözlerim yıldızları görür de

göremez zihnimi.

Düşündükçe daha da

yabancılaşırım kendime.

İçgörü içimin yarı körü:

sınırlanmış dış görünüşlerle.

Nerededir benin özü?

Neler var içimde

görülmemiş, söylenmemiş?

….