Birazoku

Sevgilim

Sevgilim,
yetimim benim,

aylar nasıl geçiyor zaman hiç geçmezken

kapılar kapalı, dünya buzlu cam
uyuşmuş gözlerimin önünde
hayat akıp gidiyor hiç kımıldamadan

ikimizin yerine dinliyorum
sevdiğim şarkıları
siyah tişörtünü giyiyorum yatarken
gömleklerini, kazaklarını, kokunu
senin rüyalarını görüyorum ölür gibi uyurken
gün boyu elimde kahve fincanı

*

Adres

çok sonra yazılır

içinde yaşadığın günlerin şiiri

belleği vardır yaraların

kapandıktan sonra da işleyen

hatta aynı kalmayan kişileri

sökülmüş zamana gönderen

zarfı açar ya da kaparken

adres yanıltmasın sizi

kendinden bile taşınır insan

ne sokağın kalbi, ne kalbin evi

yalnızca şiir kendini seyrediyor şimdi

Artık burada oturmuyor bu şiiri yazan

…