Birazoku

Günümüz şiirinin temsilcilerinden Hüseyin Ferhad’ın yeni şiir kitabı “Nihayet Bir Cümledir İnsan”

“Karanfil niye kokar hem de kıpkırmızı
elbet kanatmak için kokar yaralarımızı”

Hüseyin Ferhad toplu şiirlerinden oluşan “Kılıç İpekte Sınanır”dan (YKY, 2008) uzunca bir süre sonra yeni şiir kitabı çıkarıyor. “Ah’lar, Sagular” ve “Kurtların Tanrısı Yine Kurttur” bölümlerinden oluşan kitap iki zeyl bölümüyle bitiyor.

Geniş bir coğrafyanın, uzun bir tarihin şiirleriyle dolu “Nihayet Bir Cümledir İnsan” son dönem şiirimizde özgün bir yer tutan Hüseyin Ferhad’ın usta işi eserlerinden.

İçindekiler
Ah’lar, Sagular
9 • Karanfil
12 • Ex Orient Lux
14 • Ankara, İlk Menzil
16 • Milat Diye Bir Şey Yoktur
19 • Hariçten Gazel
20 • Adın Oza Değil Senin
22 • Git Onun Kellesini Getir
24 • Bakır Kanaviçe
26 • İzmir, Sırf Bu Yüzden
28 • Puhular Gün Batarken Uyanır
29 • Şey
30 • Ay’a Bansan Nafile
31 • Islık ya da Figan
32 • Kayıp
33 • Yas Sadece Ona mı Yakışır
34 • Nif
36 • Dinle İstanbul
Kurtların Tanrısı Yine Bir Kurttur
43 • 1 Kirpikleri Tiftik
Saçları Merinos
44 • 2 Yağmur Ol, Çisele
46 • 3 Gözlerin, O Süt Sessizliği
48 • 4 Ben, Geronimo
49 • 5 Yine Cihangir’de Bir Akşam
50 • 6 Herkes Bir Yer’li’dir
51 • 7 Sen İstanbul’san Şayet
52 • 8 Ergani
54 • 9 Kırmızısı Hiç Solmayan
56 • 10 Asılı Resul
Zeyl, 1
59 • Yüzgörümlüğü
61 • Sapta Sindhu
64 • Exodos
Zeyl, 2
69 • Agra
74 • Çölün Taşrası Medine’dir

Ah’lar, Sagular

KARANFİL

Karanfil niye kokar hem de kıpkırmızı

Şuramda bir göçük var aşka benzer bir sızı
aşka benzer bir od. Bu yüzden

Karanfil niye kokar hem de kıpkırmızı

Usul usul değil
azala azala yaşar bencileyin hayta
en zayıf halkasından ama en zayıf halkasından
tutunur hayata. Biraz da bu yüzden

Karanfil niye kokar hem de kıpkırmızı

Gitmem. Cümle yollar ezberimdedir
yol türkülerinin en amansızı
“Dünya dedikleri bir gölgeliktir”
nicedir dönenir içimde. Daha çok da bu yüzden

Masmavi akan Niğde üzerinden
Pozantı, Fevzipaşa üzerinden
seherin ılık tülüne abanıp, sapsarı
ovalara ilikleyen dağları. O trene rağmen

Sene bin dokuz yüz yetmiş bir
küseğen iki çocuktuk biz senlen

Menzil, yine ilk menzil; aznif
bilmem dedi Hisarlı Ahmet, briç de

Sor, kimin gözyaşları saklı
şu keman kutusunun içinde

Baktım salkım saçak bir kardelen
baktım orda, okul bahçesinde

Sene bin dokuz yüz seksen bir
yine küseğen iki çocuktuk senlen

Yüreğim bir serçeden daha hafif
daha ürkek bir serçeninkinden

Hadi, dedi Hisarlı Ahmet
bir yaprak daha kopar takvimden

Ben tutacak değilim herhâlde
turnaların, sığırcıkların yasını

Yaban atlarımız vardı eskiden
çoğu beyaz, al, kula, demirkırı
çaya, nehre inen sabahları
Afrin’e, Orontes’e. Ama çok eskiden

gibi Bukefalos gibi Kanthaka gibi Burak gibi Marengo
yahşi hepsi de birbirinden

Karanfil niye kokar hem de kıpkırmızı
elbet kanatmak için kokar yaralarımızı

…